Κακά τα ψέματα, από τη ζωή μας λείπει το γέλιο. Το συνειδητοποίησα σήμερα. Σπάνια γελάμε με την καρδιά μας πλέον. Το ξέρω ότι δεν μας βοηθάει η καθημερινότητα αλλά ορισμένες φορές το έχουμε ανάγκη. Το γέλιο, λέει η επιστήμη, λειτουργεί αγχολυτικά. Έχει τη μαγική ικανότητα να σε κάνει, εν μέρει, να ξεχνάς τα προβλήματα σου και να χαλαρώνεις. Σπάει τη ρουτίνα, αλλάζει την καθημερινότητα, σε φέρνει πιο κοντά με τους άλλους, σε μεταφέρει σε κλίμα ευτυχίας.
Μπορώ να βρω άπειρους λόγους για να γελάει κανείς(ναι,ναι το γέλιο γυμνάζει και τους κοιλιακούς!), δεν μπορώ όμως να βρω ούτε έναν για να λείπει από την καθημερινότητα μας. Λείπει το γέλιο? Ή λείπουν οι άνθρωποι που μας κάνουν να γελάμε? Και αν λείπουν, πού είναι? Είναι δυσεύρετοι ή εμείς δεν κοιτάζουμε εκεί που πρέπει για να τους βρούμε? Οι απαντήσεις σε εσάς. Εγώ μόνο θα προσθέσω το εξής: <<Η πιο χαμένη από όλες τις μέρες είναι εκείνη που δεν γελάσαμε.>>
--->Τσουρέκι: Αφράτο και λαχταριστό παλιό γλύκισμα που έχει σχεδόν ταυτιστεί με το Πάσχα και μπορείς εύκολα να το εκμοντερνίσεις προσθέτοντας του γέμιση της επιλογής σου ή και επικάλυψη. Κύριο συστατικό για την παρασκευή του είναι το μαχλέπι, μυρωδικό που του δίνει αυτήν την ''τσουρεκένια'' γεύση. Ναι, χωρίς το μαχλέπι το τσουρέκι θα ήταν απλώς σαν ψωμί...
