Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Cup Cakes

Tα όνειρα με περιτριγυρίζουν πολύ τον τελευταίο καιρό. Πρόσφατα άκουσα από κάποιον ότι τα όνειρα είναι οι επιθυμίες μας και μόνο, η εικονογράφηση της ψυχής μας. Το σκέφτηκα... Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη αν συμφωνούσα. Το σκέφτηκα διπλά. Άρχισα να κάνω ανασκόπηση στα όνειρα μου. Ναι, τα περισσότερα που έχω δει (κάποια από αυτά και παραπάνω από μια φορά) και θυμάμαι καθαρά είναι ενδόμυχες ή μη επιθυμίες μου. Το χθεσινοβραδινό μου, μάλιστα, όνειρο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που θέλω πιο πολύ αυτήν την περίοδο ή -καλύτερα- αυτού που έχω συνεχώς στο μυαλό μου.
Όσο περνάνε οι μέρες και σκέφτομαι πιο έντονα το θέμα, με τρομάζει, θαρρώ, λιγάκι. Γιατί τα όνειρα να είναι απλώς όνειρα; Εννοώ, γιατί αυτές οι επιθυμίες να πραγματοποιούνται μόνο στον ύπνο μας; Τι μας εμποδίζει από το να τις κάνουμε αληθινές; Mε άλλα λόγια, ποιος είναι αυτός ο μικρός, διαφανής άξονας που χωρίζει τα όνειρα από την πραγματικότητα;
Μία παράκληση μόνο: όποιος τον βρει, ας μου πει, παρακαλώ, πώς λέγεται. Θα ήθελα να διαπραγματευτώ μαζί του... http://www.youtube.com/watch?v=ZacQMMUWQZA

                   
 ---> Cup Cakes: Mικρά, λαχταριστά κεκάκια διαφόρων γεύσεων με επικάλυψη ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σου! Μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε ξηρούς καρπούς, τρούφα, φρούτα, να τους δώσεις χρώμα με λίγες σταγόνες σιρόπι ή να τα στολίσεις με βρώσιμα στολίδια ζαχαροπαστικής. Διαλέγεις εσύ πώς επιθυμείς να τα διακοσμήσεις και σίγουρα, αν έχεις μεράκι, μπορείς να τα κάνεις... ονειρεμένα!

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Χωρίς τίτλο

Σβήνω, γράφω, σβήνω και ξαναγράφω ώρα τώρα. Τρεις μόνο ερωτήσεις θα θέσω και δεν θα πω τίποτα άλλο:
Σας έχει συμβεί ποτέ να μην ξέρετε πώς να αντιδράσετε σε μία κατάσταση γιατί απλά δεν καταλάβατε πώς εξελίχθηκε από παράσταση στο εθνικό σε αποτυχημένο μονόπρακτο;
Υπάρχει λόγος να γράφεις σενάρια για έναν σκηνοθέτη που σε απογοήτευσε;
Και, τι κάνεις αν βρεθείς στο διάλειμμα μιας κακογραμμένης μέχρι τώρα παράστασης; Mένεις να δεις το τέλος της (απλά για να μην μείνεις με την απορία), ή ζητάς τα λεφτά σου πίσω και πας καλύτερα σινεμά;


---> Παρα-ασχοληθήκα με την τέχνη σήμερα. Από την επόμενη φορά θα επιστρέψω στην ζαχαροπλαστική μου. Μού πάει καλύτερα νομίζω...  http://www.youtube.com/watch?v=h7NMPOt5K5Q

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Δίαιτα

Να που ξαναγράφω μετά από τόσο καιρό. Δεν θα πω γιατί, ίσως δεν ξέρω καν. Αυτό που ξέρω είναι ότι από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησε μια περίοδος της ζωής μου που με συμπλήρωσε, με γέμισε εμπειρίες, με άλλαξε (;) -τολμώ να πω- λιγάκι...
Kαι να που έφτασε σχεδόν καλοκαίρι, Ιούνιος, και με έχει πιάσει μια μελαγχολία... Γιατί να εξαφανίζονται κάποια άτομα από τη ζωή μας; Έτσι, χωρίς λόγο, απότομα, επίπονα. Άτομα που αγαπάμε, που έχουμε μάθει να ζούμε (έστω και νοερά) δίπλα τους, που μοιραζόμαστε μαζί τους στιγμές από τη ζωή μας, που χωρίς αυτά κάτι μας εμποδίζει  να αισθανόμαστε πλήρεις.
Είπα πριν ''χωρίς λόγο''. Γίνεται κάτι χωρίς λόγο; Εννοώ, χωρίς να έχουμε κάνει κάτι εμείς πριν; Kάνω μια ενδοσκόπηση. ''Δεν μπορεί, κάτι θα έκανα...'' Αυτό που πονάει πιο πολύ είναι ότι αν τους αναζητήσεις, θα ανταποκριθούν. Παγερά μεν, αλλά θα ανταποκριθούν. (Επιβεβαίωση του ότι τους είναι εντελώς αδιάφορο να σε αναζητήσουν πρώτοι). Και εκεί έρχονται αμέσως και άλλες σκέψεις: Δεν είναι χειρότερο να έχεις και παράλληλα να μην έχεις κάποια άτομα κοντά σου; '' 'Ολα ή τίποτα'' έρχεται εγωιστικά μια φράση μέσα μου. Δεν μπορώ. Μου είναι δύσκολο να πω πως με κάποια άτομα απλά τελείωσα. Ότι -ίσως- να μην τα ξαναδώ (εκτός και ΑΝ η ''μοίρα'' τους φέρει την ίδια στιγμή, δίπλα μου, να χαζεύουν την ίδια βιτρίνα παπουτσιών).
Ζηλεύω αυτούς που μπορούν να το κάνουν. Να βάλουν ένα Χ και να σβήσουν αυτόματα ονόματα και αναμνήσεις. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω. Mακάρι; Δεν είμαι βέβαιη αν το εύχομαι με σιγουριά. Προσπαθώ και πάλι να σκεφτώ τι έκανα λάθος. Μάταιο. Μήπως τελικά δεν γίνονται όλα για κάποιο λόγο; Για άλλη μια φορά με πιάνω αναποφάσιστη στο τι πρεσβέυω. Μάλλον δεν άλλαξα αρκετά...
Καλημέρα. http://www.youtube.com/watch?v=f4dzzv81X9w

---> Δίαιτα: Λυπάμαι. Το ζαχαροπλαστείο μας θα παραμείνει κλειστό μέχρι νεοτέρας. Χωρίς ζάχαρη για λίγο καιρό. (Ή αν θέλετε, χρησιμοποιήστε ασπαρτάμη. Βολικό υποκατάστατο.)