Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Μους

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων εκεί έξω που δεν ξέρει να βάζει τέλος. Ανήκω σε αυτήν.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, δεν θέλω να σκεφτώ τους λόγους τώρα -με φοβίζει. Ζω κάτι, το ζω όσο πιο έντονα μπορώ, μου αρέσει (ίσως με τρελαίνει) και μετά μου γίνεται έμμονη ιδέα. Βασανιστικά έμμονη. Και αρνούμαι κάθετα να το βγάλω από το μυαλό μου! Και άλλο ένα κουσούρι; Μάλλον...
Γιατί όπως μου φωνάζουν όλα γύρω μου, κάποια πράγματα είναι προορισμένα για να έρθουν και να φύγουν. Ναι, κάποια πράγματα είναι παροδικά. Και σε αυτό το σημείο είναι το κλειδί της υπόθεσης  νομίζω. Ή κάθεσαι και αναλώνεσαι σε σκέψεις του τύπου ''Και αν δεν τελείωνε τώρα, τι θα γινόταν στην συνέχεια;'' -πράγμα που σας διαβεβαιώ μόνο ψυχοφθόρο μπορεί να χαρακρηριστεί- ή βάζεις στο λεξιλόγιό σου την λέξη ''τέλος'' και κρατάς την εμπειρία.
Γιατί οι εμπειρίες μας είναι αυτές που μας φτιάχνουν, αυτά τα παροδικά στιγμιότυπα της ζωής μας, που αποθηκεύονται στο υποσυνείδητο και μένουν για πάντα εκεί. Και όταν επανέλθουν στη μνήμη, φέρνουν αυτό το ανεπαίσθητο μειδίαμα στα χείλη.
Ξέρετε τι συνειδητοποιώ τώρα; Ότι αν κάποιες από τις εμπειρίες μου δεν ήταν παροδικές, ίσως να μην είχαν εξελιχθεί σε μειδίαμα. Σε κανέναν δεν αρέσουν οι εμπειρίες που συνεπάγoνται κλάμα. Τι λέτε λοιπόν; Nα δώσω μια αρχή στην λέξη''τέλος''; http://www.youtube.com/watch?v=bAPprG-oWd8

                 
--->Μους: Μια από τις αγαπημένες σπεσιαλιτέ των Γάλλων ζαχαροπλαστών. Ελαφριά κρέμα που μπορείς να την απολαύσεις σε ποικίλες γεύσεις, από σοκολάτα και βανίλια μέχρι διάφορα είδη φρούτων. Τόσο απαλή στην υφή! Μόνο ένα πράγμα αρκεί να προσέξεις για να την πετύχεις:  Χτύπα την μαρέγκα της όσο πρέπει! Μη τη βασανίσεις παραπάνω, θα χάθει το αφράτο της υπόθεσης. Και εκείνη θα σε ανταμείψει μετά από δυο ωρίτσες στο ψυγείο. Η φίνα γεύση της σου εγγυάται μειδίαμα απόλαυσης από την πρώτη κιόλας κουταλιά...