Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Σοκολάτα

Και όμως οι ανθρώπινες σχέσεις φθείρονται.
Το συνειδητοποίησα σήμερα, ωμά και άσχημα.
Ήθελα να έχω την ελπίδα μέσα μου πως ό,τι έχεις ζήσει με έναν άνθρωπο, είτε είναι σύντροφος, είτε φίλος, φίλη, ένας εραστής -αν ευδοκιμεί η λέξη αυτή στις μέρες μας-, ένας έρωτας αθώος-περιστασιακός, μένει μέσα σου σαν ανεξίτηλο σημάδι και δεν σ'αφήνει να ξεχάσεις συναισθήματα που έχεις νιώσει, δάκρυα χαράς -ή και γλυκιάς λύπης- που έχεις χύσει, γέλια, χαμόγελα, γλυκόπικρες αλήθειες...
Κι όμως οι ανθρώπινες σχέσεις αλλοιώνονται όπως η σοκολάτα όταν την βάλεις στο ψυγείο.
Έρχεται στα ξαφνικά ένα ''κάτι'' μέσα σου που σου λέει: <<τελείωσε>>.
Και αν εσύ ακόμη αρνείσαι να το δεχτείς, αυτό συνεχίζει να σου ''γαργαλάει'' ενοχλητικά το αυτί: <<τελείωσε! τελείωσε!>>
Και δεν μένει τίποτα άλλο να κάνεις παρά να το αποδεχτείς. Γιατί όσο κι αν προσπαθήσεις να κάνεις κάτι, τα λάθη και πόσο μάλλον τα μονόπλευρα ή τα όχι και τόσο δυνατά αισθήματα στον έρωτα ή τη φιλία, είναι δύσκολο να διορθωθούν ή να αλλάξουν...
Εδώ όμως έρχομαι και απορώ: Όταν τα συναισθήματα είναι αρκετά δυνατά, τότε φθείρονται από τα λάθη οι σχέσεις των ανθρώπων? Μήπως οι φιλίες που διαλύονται από εγωισμό ή εγωκεντρισμό δεν ήταν ποτέ αληθινές? Και οι ερωτικές σχέσεις? Υπάρχουν όντως αν είναι μόνο ο ένας που προσπαθεί να τις διατηρήσει? Ή αν ο ένας κλαίει και γέλα μόνος του, στο ροζ του συννεφάκι?
Ό,τι δεν είναι δυνατό, λίγο διαρκεί. Είναι εφήμερο και γρήγορα απομακρύνεται από σένα.
Όσο κι αν δεν το θες, όσο κι αν δεν σ'αρέσει...

--->Σοκολάτα: τόσο υπέροχη όταν λιώνει για σένα σε μπέν μαρί. Τόσο ξεχωριστή όταν είναι καλής ποιότητας! Αρκεί μόνο να ξέρεις να τη διατηρείς. Η ιδανική θερμοκρασία διατήρησής της είναι οι 18οC. Αν βρεθεί σε πολύ υψηλότερη θερμοκρασία ή μπει στο ψυγείο, η υφή της καταστρέφεται.

2 σχόλια:

  1. η διατηρηση ειναι το παν
    και στη νοστιμοτατη σοκολατα και στις ανθρωπινες σχεσεις

    σε λατρευω κανελα μου γιατι εισαι σαν τη σοκολατα την καλη αυτη που διατηρειται αφθαρτη και παντα νοστιμη παντα εδω για να ελαφρυνει τον πονο μου

    σ ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μία μικρὴ παρέμβαση μόνον, κανέλλα! Ἡ ἐποχή δὲν εἶναι δστυχῶς καλὴ γιὰ δημιουργοὺς ποίησης, σχέσεων, θέσεων καὶ ἀντιθέσεων, καὶ παρασκευαστὲς σοκολάτας.
    Ὁ κόσμος μας εἶναι γεμάτος ἀνθρώπους ἀνασφαλεῖς, θερμοὺς ἐρασιτέχνες κυνηγοὺς "ἐμπειριῶν" καὶ "κατακτήσεων". Ποὺ τὸ "κυνῆγι" τοὺς ἔχει γίνει χούι, ἐθισμός, ὄχι τόσο σωματικὸς ὄσο ψυχολογικός, ὄπως ὁ τζόγος.
    Αὐτὸς ὁ ἐθισμὸς, σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ὑπόλοιπους, δυναστεύουν τὰ νιάτα τους καὶ τοὺς ἐμποδίζουν νὰ βαθύνουν τὴν ψυχή τους μὲ τὴν καλλιέργεια.
    Μαθαίνουν καὶ διδάσκουν τὴν τέχνη τῆς ἐξαπάτησης, πετυχαίνουν ὄλες τὶς κατακτήσεις τους χτίζοντας πλασματικά "ροζ συννεφάκια", ὄπως νόστιμα εἶπες, γιὰ τὰ θύματά τους, νιώθουν τὴν χαρά τοῦ θριάμβου ποὺ πλήγωσαν καὶ ἔδωσαν πόνο γιατὶ ἐπιβεβαιώνονται, μεταδίδουν τὸ μικρόβιο στὰ ἴδια τους τὰ θύματα, καὶ ὅταν τελικᾶ ἐπιχειρήσουν νὰ φτιάξουν μία σχέση γιὰ νὰ μείνῃ, καὶ ὄχι ἁπλᾶ γιὰ νὰ γίνῃ, τὸ παλιό χούι δὲν μπορεῖ νὰ φύγῃ. Τοὺς λείπει ἡ ἐπιβεβαίωση τοῦ ἀνοιχτοῦ κυνηγιοῦ, τὸ ρίσκο. Καὶ ἔτσι, μὲ τὸ μυαλό δηλητηριασμένο, ἀκόμη κι'ἂν εἶχαν στὴν ἀρχὴ τὴν πρόθεση, ποτὲ δὲν καταφέρνουν νὰ συγκεντρωθοῦν στὸν ἢ τὴν σύντροφό τους, νὰ βαθύνουν τὴν σχέση τους, νὰ ἐνεργοποιήσουν μαζί νέα συναισθήματα στοὺς ἐγκεφάλους τους, νὰ ἰσοπεδώσουν τὰ ὅρια τῶν δύο ψυχῶν σὲ μία. Καὶ ἢ κερατώνουν, ἢ βασανίζονται καὶ νιώθουν τὴν σχέση σὰν κλουβί. Βοηθᾷ στὴν κώφωση καὶ ἡ ἔλλειψη τῆς καλλιέργειας ποὺ προαναφέραμε. Ἀποτέλεσμα;;; ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΑΛΥΜΕΝΩΝ ΓΑΜΩΝ ΣΤΟΝ "ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΟ" ΚΟΣΜΟ
    Ἡ ἴδια ἡ κοινωνία μᾶς ὡθεῖ ὅλους σ'αὐτό: Αὐτεπάγγελτοι ψυχολόγοι ποὺ μὲ ὅπλο τὶς στατιστικὲς ἐνδείξεις γίνονται τιμητὲς καὶ δικαστὲς καὶ βαφτίζουν "φυσιολογικό" αὐτὸ ποὺ διαωνίζεται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν πανικό ποὺ προξενοῦν στοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸ καταγράφουν οἱ ἐπόμενες στατιστικές, ξεχνῶντας ὅτι τὸ φυσιολογικό δὲν εἶναι ἀπόλυτο ἀλλὰ ὁρίζεται ἀπὸ τὸ κοινωνικό ἦθος. Πανεπιστημιακοί κριτικόι ποὺ χλευάζουν τὰ ρομαντικά ἔργα λογοτεχνίας καὶ μουσικῆς ἐπειδῆ δὲν βλέπουν τὴν ἴδια τους τὴν συναισθηματικὴ ἀναπηρία. "Παλιοί" τοῦ σπορ ποὺ, ἐνῷ ἀπὸ τὸ στρες καὶ τὴν ἀνασφάλεια δὲν ἔχουν δεῖ ἄσπρη μέρα οἱ ἴδιοι, προσπαθοῦν νὰ πείσουν τοὺς νέους ὅτι ἂν δὲν λειτουργήσουν ἔτσι, κάτι πολὺ σοβαρὸ θὰ χάσουν. Καὶ τέλος οἱ ἴδιοι τους οἰ θύτες, μὲ τὸ παράδειγμα. Τοὺς κάνουν καὶ σκληραίνουν, ξεχνᾶνε τὸ αἷμα ποὺ χάσανε κάποτε, καὶ κάνουν τὸ ἴδιο σὲ ἄλλες ἐρωτευμένες ψυχές.
    Αὐτὸ μᾶς τὸ κάνουνε γιατί δὲν θέλουν νὰ ξεκλειδώνουμε τὰ βαθύτερα στρώματα τῶν ἐγκεφάλων καὶ τῶν ψυχῶν μας μὲ τὸ μυστικό κλειδί τῆς ἀγάπης, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ μα[ς κυβερνοῦν. Καὶ ὅσοι μᾶς βάζουν σὲ τέτοιες λογικές, συχνᾶ δὲν τὸ συνειδητοποιοῦν καὶ οἱ ἴδιοι. Εἶναι μᾶλλον φορεῖς ἑνός μεταδοτικοῦ μικροβίου παρὰ συνειδητοί δράστες. ἁπλῶς μιμοῦνται ἐπειδῆ ἁπλῶς ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ, ἄρα ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ. Μία δύο φορὲς νὰ πάθῃ κάποιος τὴν πτώση ἀπὸ τὸ συννεφάκι ποὺ λές, ὑφίσταται σπάσιμο ἡθικοῦ ὄπως οἱ νεοσύλλεκτοι στὸ στρατό ποὺ μετατρέπονται μετὰ σὲ ἁπλὲς φονικὲς μηχανές ὑπακοῆς.
    Κράτα γερᾶ!! Ἑμεῖς δὲν μασᾶμε καὶ θὰ συνεχίσουμε νὰ σκεφτόμαστε! ;) Δὲν ξέρουμε τί θὰ πεῖ σπάσιμο ἡθικοῦ ἑμεῖς!
    Α, σ'εὐχαριστῶ, κανέλλα, ποὺ στεγάζεις κι'ἐμένα σὲ αὐτὸ τὸ ζεστὸ ἱστολόγιο χειμωνιάτικα
    Μὲ τὶς θερμότερες εὐχές μου γιὰ τὸ νέο ἕτος
    Ὁ Χαλβᾶς

    ΑπάντησηΔιαγραφή